Τον Απρίλιο, το ιρλανδέζικο ραπ συγκρότημα Kneecap πραγματοποίησε δύο εμφανίσεις στο Coachella, το μουσικό φεστιβάλ της Καλιφόρνιας, το οποίο παρακολούθησαν 250.000 άνθρωποι. Όπως συνηθίζεται στις συναυλίες του γκρουπ, οι Kneecap εμφάνισαν ένα μήνυμα που ανέφερε: «Το Ισραήλ διαπράττει γενοκτονία κατά του παλαιστινιακού λαού» και τις λέξεις «F*ck Israel. Free Palestine». Και τότε άνοιξε ο ασκός του Αιόλου.
Μέσα σε μια εβδομάδα, ο ατζέντης των Kneecap στις ΗΠΑ τους απέσυρε, το Fox News είχε παρομοιάσει τις δηλώσεις με τη «ναζιστική Γερμανία», μια σειρά από καλοκαιρινές συναυλίες είχαν ακυρωθεί και δύο βίντεο από το 2023 και το 2024 είχαν ξαναβγεί στην επιφάνεια με το γκρουπ επί σκηνής να λέει: «Ο μόνος καλός Τόρι είναι ένας νεκρός Τόρι» και «Ζήτω η Χεζμπολάχ, ζήτω η Χαμάς».
«Θέλουμε απλώς να σταματήσουμε τη δολοφονία ανθρώπων. Υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν από την πείνα, άνθρωποι που βομβαρδίζονται καθημερινά. Αυτά είναι τα πράγματα για τα οποία πρέπει να μιλάμε, όχι για τους γ*μημένους καλλιτέχνες.»
googletag.cmd.push(function() { googletag.display(‘300x250_m1’); });
Η πρώτη δήλωση προσέλκυσε την κριτική των οικογενειών των δολοφονημένων βουλευτών Τζο Κοξ και Ντέιβιντ Έιμες, οδηγώντας το συγκρότημα να ζητήσει συγγνώμη – «δεν είχαμε ποτέ την πρόθεση να σας προκαλέσουμε πόνο» – και να απορρίψει «οποιαδήποτε υπόνοια ότι θα προσπαθούσαμε να υποκινήσουμε τη βία εναντίον οποιουδήποτε βουλευτή ή ατόμου». Ενώ δήλωσαν ότι «δεν υποστηρίζουμε και δεν υποστηρίξαμε ποτέ τη Χαμάς ή τη Χεζμπολάχ», περιέγραψαν επίσης την ανακύκλωση των βίντεο ως «εκστρατεία συκοφάντησης» εναντίον τους, με το υλικό «σκόπιμα αποκομμένο από κάθε πλαίσιο».
Η βρετανική αντιτρομοκρατική αστυνομία ανακοίνωσε ότι ερευνούσε το συγκρότημα για τα υποτιθέμενα φιλοτρομοκρατικά αισθήματα που εκφράζονταν στο βίντεο και αργότερα απήγγειλε κατηγορίες στον Mo Chara για τρομοκρατικά αδικήματα, επειδή φέρεται να κρατούσε τη σημαία της Χεζμπολά – η οποία στο Ηνωμένο Βασίλειο θεωρείται απαγορευμένη τρομοκρατική οργάνωση – αφού κάποιος από το πλήθος του την έδωσε κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας στο Λονδίνο το Νοέμβριο του 2024.
«Δεν είναι δουλειά μας να λέμε στους ανθρώπους τι είναι αστείο και τι όχι. Η δουλειά μας είναι: κάνουμε μουσική ως συγκρότημα. Θα έχουμε πολιτικά μηνύματα στα τραγούδια μας – δεν είναι δική μας δουλειά να τα αναλύουμε για τους άλλους ανθρώπους.»
googletag.cmd.push(function() { googletag.display(‘300x250_m2’); });
Δύο μήνες μετά το Coachella και καθώς προετοιμάζονται για μια εμφάνιση στο φεστιβάλ Glastonbury, η οποία έχει επικριθεί μεταξύ άλλων από τον πρωθυπουργό Κιρ Στάρμερ και την επικεφαλής των Κοινοτήτων Λούσι Πάουελ, το συγκρότημα δηλώνει ότι δεν τους ενοχλεί η αναστάτωση.
Τώρα, σε συνέντευξη που παραχώρησαν αποκλειστικά στον Guardian δηλώνουν πως δεν μετανιώνουν για όσα είπαν για τους «νεκρούς συντηρητικούς» καθώς πρόκειται για ένα «αστείο».
«Αυτό το πράγμα συνέβη πριν από 18 μήνες και δεν κουνήθηκε φύλλο. Όλοι συμφώνησαν ότι ήταν ένα γ*μημένο αστείο, ακόμα και άνθρωποι που μπορεί να ήταν εκεί και να μην συμφωνούσαν – είναι για γέλια, όλοι μας περνάμε καλά. Το θέμα είναι, και το πλαίσιο είναι, ότι όλα αυτά [επανεμφανίστηκαν] εξαιτίας του Coachella. Αυτό είναι που θα έπρεπε να αμφισβητούμε, όχι αν έχω μετανιώσει για πράγματα», δήλωσε ο Ó hAnnaidh, μέλος του συγκροτήματος.
«Αν πιστεύετε ότι αυτό που κάνει ένα σατιρικό συγκρότημα που παίζει χαρακτήρες στη σκηνή είναι πιο εξωφρενικό από τη δολοφονία αθώων Παλαιστινίων, τότε πρέπει να κουνήσετε το κεφάλι σας», πρόσθεσε.
«Θα έχουμε πολιτικά μηνύματα στα τραγούδια μας»
Το να προτείνει κανείς ότι ορισμένα μέρη της παράστασης των Kneecap είναι σάτιρα και άλλα όχι, είναι μια δύσκολη και δυνητικά συγκεχυμένη γραμμή. Αλλά ο Ó hAnnaidh υποστηρίζει ότι το συγκρότημα δεν κινδυνεύει να υπονομεύσει τον ακτιβισμό του θολώνοντας αυτές τις γραμμές.
«Δεν είναι δουλειά μας να λέμε στους ανθρώπους τι είναι αστείο και τι όχι. Η δουλειά μας είναι: κάνουμε μουσική ως συγκρότημα. Θα έχουμε πολιτικά μηνύματα στα τραγούδια μας – δεν είναι δική μας δουλειά να τα αναλύουμε για τους άλλους ανθρώπους. Πάρτε ό,τι θέλετε από αυτό, αλλά δεν πρόκειται να αλλάξουμε με αυτόν τον τρόπο».
Αίμα γεμάτο «αντίσταση»
Οι Kneecap λένε ότι η αντίσταση είναι στο «αίμα» τους. Οι Ó hAnnaidh και Ó Cairealláin είναι από το δυτικό Μπέλφαστ, ενώ ο Ó Dochartaigh είναι από το Ντέρι- το ραπ στα ιρλανδικά είναι ένας τρόπος, λένε, να διεκδικήσουν την αίσθηση της ιρλανδικής ταυτότητας που οι Βρετανοί προσπάθησαν να εξαλείψουν.
Kneecap, η ταινία
Η άνοδος των Kneecap ήταν σταθερή από τότε που έκαναν το ντεμπούτο τους το 2017, και ενισχύθηκε από την περσινή κυκλοφορία μιας ομώνυμης κωμικής ταινίας που κέρδισε Bafta για την προέλευσή τους, με πρωταγωνιστές τον Μάικλ Φασμπέντερ και την ίδια την ομάδα.
Πέρα από την πολιτική, η ίδια η μουσική είναι μια εξέγερση: αθυρόστομη και εμψυχωμένη από άγρια beats, γλιστρώντας επιδέξια μεταξύ αιχμηρού πολιτικού σχολιασμού και ζαλισμένων ωδών στη χρήση ουσιών.
Μια γενοκτονία δεν πρέπει αν περνά απαρατήρητη
Αλλά είναι η αντιαποικιακή τους στάση που τους έχει εξασφαλίσει στρατιές θαυμαστών σε μέρη όπως η Νέα Ζηλανδία και η Αυστραλία. Αυτή η στάση είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο το συγκρότημα υποστηρίζει τόσο έντονα την Παλαιστίνη, κάτι που λένε ότι κάνουν από τότε που άρχισαν να κάνουν μουσική.
«Οχτακόσια χρόνια αποικιοκρατίας, προφανώς κάνει πράγματα στους ανθρώπους μέχρι το σημείο που δεν νομίζω ότι οι Ιρλανδοί είναι διατεθειμένοι να στέκονται πια στο περιθώριο. Ο ιρλανδικός λαός δεν είναι διατεθειμένος να αφήσει κάτι σαν μια γενοκτονία να περάσει απαρατήρητο», λέει ο Ó hAnnaidh, και σε γενικές γραμμές, οι Ιρλανδοί καλλιτέχνες – ο Kneecap, καθώς και ομότεχνοί του όπως οι Lankum, οι Fontaines DC και οι Sprints – έχουν μιλήσει πιο έντονα για την υπόθεση της Παλαιστίνης από ό,τι οι Βρετανοί ή οι Αμερικανοί.
Ένας φάρος ελπίδας
Το Ισραήλ διεξάγει μια πλήρους κλίμακας στρατιωτική εκστρατεία στην κατεχόμενη Γάζα εδώ και σχεδόν δύο χρόνια. Ο ΟΗΕ έχει κρίνει ότι οι στρατιωτικές ενέργειες του Ισραήλ συνάδουν με γενοκτονία, ενώ η Διεθνής Αμνηστία και άλλοι έχουν υποστηρίξει ότι το Ισραήλ έχει δείξει «πρόθεση να καταστρέψει» τον παλαιστινιακό λαό. Τουλάχιστον 56.000 Παλαιστίνιοι αγνοούνται ή είναι νεκροί, ενώ μελέτες του Γέιλ και άλλων πανεπιστημίων υποδηλώνουν ότι οι επίσημοι απολογισμοί υποεκτιμώνται.
«Η γενοκτονία στην Παλαιστίνη είναι ένας σημαντικός λόγος που έχουμε τόσο μεγάλο πλήθος κόσμου στις συναυλίες μας, επειδή είμαστε πρόθυμοι να βγάλουμε αυτό το μήνυμα», λέει ο Ó hAnnaidh. «Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης προσπαθούν να καταστείλουν αυτή την ιδέα για τον αγώνα στην Παλαιστίνη. Ο κόσμος μας βλέπει ως, δεν ξέρω, έναν φάρο ελπίδας κατά κάποιο τρόπο – ότι αυτό το μήνυμα δεν θα κατασταλεί. Η μουσική είναι ένα πράγμα, αλλά το μήνυμα είναι ένα μεγάλο μέρος του λόγου για τον οποίο μας ακούν».
«Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης προσπαθούν να καταστείλουν αυτή την ιδέα για τον αγώνα στην Παλαιστίνη. Ο κόσμος μας βλέπει ως, δεν ξέρω, έναν φάρο ελπίδας κατά κάποιο τρόπο – ότι αυτό το μήνυμα δεν θα κατασταλεί. Η μουσική είναι ένα πράγμα, αλλά το μήνυμα είναι ένα μεγάλο μέρος του λόγου για τον οποίο μας ακούν.»
Το ρίσκο του να μιλάς
Ως μουσικοί της εργατικής τάξης, που βρίσκονται στο ξεκίνημα της καριέρας τους, οι Kneecap έχουν πολλά περισσότερα να χάσουν αν μιλήσουν απ’ ό,τι οι πιο διακεκριμένοι καλλιτέχνες, αλλά ο Ó Cairealláin λέει ότι αυτό δεν έχει σημασία.
«Μπορείς να κολλήσεις στο να μιλάς για τους ανθρώπους που δεν μιλούν αρκετά ή δεν κάνουν αρκετά, αλλά για εμάς, το θέμα είναι να μιλάμε για την Παλαιστίνη αντί να δείχνουμε με το δάχτυλο», λέει.
«Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι υπάρχουν πολλές μπάντες εκεί έξω που θα μπορούσαν να κάνουν πολύ περισσότερα, αλλά ελπίζω ότι απλά η διάδοση της ευαισθητοποίησης, η φωνή και το να μην φοβόμαστε θα τους ενθαρρύνει», πρόσθεσε.
«Θέλουμε απλώς να σταματήσουμε τη δολοφονία ανθρώπων. Υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν από την πείνα, άνθρωποι που βομβαρδίζονται καθημερινά. Αυτά είναι τα πράγματα για τα οποία πρέπει να μιλάμε, όχι για τους γ*μημένους καλλιτέχνες», είπε ο Ó Dochartaigh.
*Πηγή: The Guardian
