Ήταν 18 ετών όταν τον γνώρισε για πρώτη φορά, καθώς ο πατέρας της Ντον Άρντεν ήταν ο μάνατζερ των Black Sabbath. Ωστόσο, έπρεπε να περάσουν εννέα χρόνια και στο 1979, ώστε η Σάρον και ο Όζι Όσμπορν να αρχίσουν να βγαίνουν.
View this post on Instagramgoogletag.cmd.push(function() { googletag.display(‘300x250_m1’); });
Εκείνη πήρε τον ρόλο του μάνατζερ και συντρόφου του, έστω κι αν ο Πρίγκιπας του Σκότους δεν είχε πάρει ακόμα διαζύγιο από την Θέλμα Ράιλι και τρία χρόνια μετά θα παντρευτούν. Μια σχέση rock ‘n’ roll, με μουσικές, reality, σουρεάλ σκηνικά και δύσκολες στιγμές, που όμως δεν έσπασε ποτέ.
Αφοσιωμένοι ο ένας στον άλλον όχι μόνο έως τον θάνατο του Όζι στις 22 Ιουλίου, αλλά και μετά από αυτόν.
Φωτογραφία: REUTERS / Jack Taylor
Η απόφαση της Σάρον Όσμπορν να κηδέψει τον leader των Black Sabbath στους κήπους του κτήματός τους στο Μπάκιγχαμσαϊρ, δεν ήταν μια δική της εκκεντρική απόφαση, αλλά η τελευταία πράξη αγάπης της.
Ο Όζι είχε δώσει εντολές για την κηδεία του, πολλά χρόνια πριν τον θάνατό του – και η Σάρον δεν θα ήταν αυτή που θα του χαλούσε το χατήρι.
«Θέλω να ταφώ σε έναν ωραίο κήπο»
Στην αυτοβιογραφία του «I Am Ozzy», που κυκλοφόρησε το 2009, είχε γράψει: «Έχω πει στη Σάρον τι θέλω όταν πεθάνω. Μην με παρεξηγήσετε, δεν είναι κάτι που έχω συνεχώς στο μυαλό μου. Αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι ο θάνατος θα έρθει κάποια στιγμή».
Και συνέχισε: «Της έχω πει ότι δεν θέλω καύση, ότι κι αν συμβεί. Θέλω να με βάλουν στο έδαφος, σε έναν ωραίο κήπο και να φυτέψουν ένα δέντρο από πάνω μου».
Όσο για το τι θα γράφει η ταφόπλακά του; «Μπορώ ήδη να το δω. Όζι Όσμπορν. Γεννήθηκε το 1948. Πέθανε κάποια στιγμή. Δάγκωσε το κεφάλι μιας νυχτερίδας».
Φωτογραφία: REUTERS / Isabel Infantes
«Δεν υπάρχει χρόνος για κακές στιγμές»
Το 2011, μιλώντας στους Times, είχε επανέλθει στο θέμα της κηδείας του, τονίζοντας ότι δεν θέλει να υπάρχει στεναχώρια, αλλά να είναι η ευκαιρία του να πει «ευχαριστώ».
«Δεν υπάρχει χρόνος για κακές στιγμές» είχε δηλώσει. «Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που έχουν ζήσει μόνο άσχημα πράγματα που πιστεύω ότι οι άνθρωποι σαν και εμένα είμαστε τυχεροί. Δεν θέλω η κηδεία μου να είναι στενάχωρη, αλλά να είναι μια στιγμή που λέω σε όλους ευχαριστώ».
Και οι χιλιάδες που μαζεύτηκαν χθες στους δρόμους του Μπέρμιγχαμ δεν τον… στεναχώρησαν. Παίζοντας τραγούδια δικά του και των Black Sabbath από φορητά ηχεία, αλλά και φωνάζοντας «Ozzy, Ozzy, Ozzy, Oi, Oi, Oi» αποχαιρέτησαν σε γιορτινό κλίμα τον «πατέρα» της heavy metal.
