Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Γκριμάτσας [World Gurning Championships] στην κωμόπολη Έγκρεμοντ της βόρειας Αγγλίας είναι μια πολύ παλιά και πολύ παράδοξη υπόθεση και ένα κάλεσμα όπου οι συμμετέχοντες γιορτάζουν μια παράδοση αιώνων με χιούμορ, εντυπωσιακές παραμορφώσεις και αποθέωση του παράδοξου.

Από την κληρονομιά του Μεσαιωνικού Crab Fair μέχρι την ενθάρρυνση για «άγριους, ζωώδεις θορύβους» επί σκηνής, αυτός ο μοναδικός διαγωνισμός αποδεικνύει ότι η δημιουργικότητα, η χαλαρότητα και η έλλειψη ντροπής αποτελούν τα βασικά συστατικά για να αναδειχθεί η πιο αποκρουστική, γελοία, γκροτέσκα, αστεία και άσχημη φάτσα του κόσμου γράφουν οι New York Times.

Η τέχνη της γκριμάτσας [gurning] είναι στο επίκεντρο του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος που διεξάγεται κάθε φθινόπωρο στην πόλη Έγκρεμοντ της βόρειας Αγγλίας, στην περιοχή Lake District.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display(‘300x250_m1’); });

Ο διαγωνισμός αποτελεί μέρος της φθινοπωρινής Έκθεσης Άγριων Μήλων του Έγκρεμοντ [Egremont Crab Fair], η οποία καθιερώθηκε το μακρινό 1267 από τον Βασιλιά Ερρίκο Γ’.

Το πρωτάθλημα χρονολογείται από τον 16ο αιώνα, με ρίζες στις γκριμάτσες που έκαναν οι άνθρωποι καθώς δάγκωναν τα ξινά άγρια μήλα του φεστιβάλ

YouTube thumbnail
googletag.cmd.push(function() { googletag.display(‘300x250_m2’); });

Οι κανόνες είναι εξίσου απλοί όσο και παράξενοι σημειώνουν οι NYT.

Οι διαγωνιζόμενοι πρέπει να δημιουργήσουν την πιο εκκεντρική γκριμάτσα τους μέσα από ένα κολάρο αλόγου, γνωστό τοπικά ως baffin.

Απαγορεύεται η χρήση χεριών, τεχνητών βοηθημάτων ή υπερβολικού μακιγιάζ.

Επιτρέπεται, ωστόσο, να εντείνουν το δραματικό αποτέλεσμα της γκριμάτσας τους «με το να χτυπιούνται στη σκηνή και να κάνουν άγριους, ζωώδεις θορύβους», σύμφωνα με τους επίσημους κανονισμούς.

Οι κριτές αξιολογούν τους συμμετέχοντες με βάση το «βαθμό αποκρουστικότητας της γκριμάτσας και το πόσο αλλάζουν τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display(‘300x250_middle_2’); });

Σύμφωνα με τους διαγωνιζόμενους, οι πιο καλοί και πιθανοί νικητές του διαγωνισμού αντι-καλλιστείων είναι «άνθρωποι δημιουργικοί, με εύκαμπτους μύες προσώπου και θράσος».

Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, το gurning χρονολογείται από τον Μεσαίωνα και έχει τις ρίζες του στις γκριμάτσες που έκαναν οι άνθρωποι όταν δάγκωναν τα ξινά άγρια μήλα [crab] από τα οποία πήρε το όνομά του το φεστιβάλ.

Το φετινό πρωτάθλημα, που πραγματοποιήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου, ανέδειξε νέες και παλιές ιστορίες επιτυχίας.

Οι κριτές αξιολογούν τις συμμετοχές με βάση το πόσο αποκρουστική είναι η γκριμάτσα και το πόσο αλλάζουν τα χαρακτηριστικά του προσώπου

Ο Άντριαν Ζιβελόγκι είναι ένας 58χρονος βετεράνος από το Κόβεντρι της Αγγλίας που ασχολείται με το gurning εδώ και πάνω από 20 χρόνια.

Αρχικά ήθελε να κερδίσει το ρεκόρ Γκίνες για την «πιο μακριά τρίχα αυτιού», αλλά στράφηκε στη γκριμάτσα, καθώς δεν ήθελε να κυκλοφορεί με μακριές τρίχες στα όργανα ακοής του.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display(‘300x250_middle_3’); });

Όπως αποδείχτηκε, το γεγονός ότι του έλειπαν δόντια (τα οποία μάλιστα έβγαλε για δραματικό αποτέλεσμα) ήταν ένα πλεονέκτημα για πιο ακραίες γκριμάτσες.

Η 38χρονη πρωταθλήτρια Κλερ Λίστερ, εργαζόμενη σε πυρηνική μονάδα διαχείρισης αποβλήτων, αγωνίζεται από παιδί, αλλά έκανε ένα διάλειμμα στα εφηβικά της χρόνια «για να μη φαίνεται αντι-κουλ».

Η Λίστερ επέστρεψε το 2013, όταν την έβαλε η αδελφή της για πλάκα, και έκτοτε έχει κερδίσει το γυναικείο βραβείο εννέα φορές, συμπεριλαμβανομένου του περσινού.

Η Στέφανι Νγκουέντια, 36, εργαζόμενη στον τομέα της υγείας μετακόμισε στο Lake District από τη Γαλλία πριν από δύο χρόνια και παρασύρθηκε στον διαγωνισμό από τον σύζυγό της. Αρχικά δεν καταλάβαινε τι συνέβαινε, βρίσκοντας το «γελοίο», ωστόσο η φιλόξενη ατμόσφαιρα την κέρδισε.

«Όλο αυτό ήταν φανταστικό. Το λατρεύω. Είμαι χαρούμενη», δήλωσε μετά την αποχώρησή της από τη σκηνή.

Η 11χρονη Κένταλ Λίστερ, κόρη της  Κλερ Λίστερ κέρδισε φέτος την πρώτη θέση στο junior event, προσθέτοντας ακόμη ένα βραβείο στη συλλογή της φαμίλιας, αποδεικνύοντας ότι το ταλέντο είναι οικογενειακό.

Ο 42χρονος Ράιαν Μπάρτον, πρώην junior πρωταθλητής στα τέλη της δεκαετίας του 1990, είχε εγκαταλείψει τον διαγωνισμό μετά τη θητεία του στον Βρετανικό Στρατό και τον θάνατο του θείου του, Πίτερ Τζάκμαν (θρύλος του gurning με πολλαπλές νίκες).

Φέτος, οι δύο του κόρες, 7 και 9 ετών, τον πίεσαν να συμμετάσχει. Ο Μπάρτον κέρδισε την πρώτη θέση στους άνδρες και ανέβασε τις κόρες του στη σκηνή, δηλώνοντας: «Δύο χαρούμενα κορίτσια, αυτό είναι το νόημα. Ο θείος μου θα χαιρόταν πολύ να το ακούσει».

Ο βετεράνος Άντριαν Ζιβελόγκι βγάζει τα ψεύτικα δόντια του στη σκηνή, δηλώνοντας ότι έχει καίριο πλεονέκτημα για ακραίες παραμορφώσεις

YouTube thumbnail

Όπως και ο νικητής Μπάρτον, πολλοί διαγωνιζόμενοι μπαίνουν αυθόρμητα στο παιχνίδι. Η συμμετοχή του Ρόμπι Καρ, 30 ετών, ξεκίνησε μετά από μερικά ποτά, όταν αστειευόμενος ρώτησε τη σύζυγό του αν το να βγει στην πρώτη τριάδα θα ήταν κάτι ενοχλητικό για την ίδια. Η απάντησή της ήταν χαρακτηριστική:

«Το ότι απλώς συμμετέχεις είναι ενοχλητικό». Ο ηλεκτρολόγος από το Έγκρεμοντ εμπνεύστηκε τη γκριμάτσα του από μία έκφραση που συνήθιζε να κάνει η μικρή του αδελφή όταν τον πείραζε.

Ένα από τα παλαιότερα φεστιβάλ της Αγγλίας, το Egremont Crab Fair ανέδειξε τους νέους, αδιαπραγμάτευτοους παγκόσμιους πρωταθλητές της τέχνης του gurning συνεχίζοντας μια παράδοση από τον 16ο αιώνα που φέρνει την κοινότητα κοντά.

Παρά τις δυσκολίες, όπως οι καταρρακτώδεις βροχές που έπληξαν φέτος την περιοχή, οι διοργανωτές δηλώνουν αποφασισμένοι να διατηρήσουν ζωντανό αυτό το αλλόκοτο έθιμο, το οποίο αποτελεί σημείο αναφοράς για τη βόρεια Αγγλία σημειώνει το BBC.

«Είναι κομμάτι της ιστορίας μας», δήλωσε ο Κέβιν Μπράουν, μέλος της οργανωτικής επιτροπής και παρουσιαστής της εκδήλωσης. «Αν δεν το κάνουμε εμείς, ποιος θα το κάνει;» αναρωτήθηκε με ειλικρίνεια.

Ο Μπράουν, ο οποίος υπήρξε ο ίδιος διαγωνιζόμενος στην παιδική του ηλικία, υπογραμμίζει ότι για να καταλάβει κανείς το πάθος γύρω από το Crab Fair, «πρέπει να είσαι από τον τόπο μας», περιγράφοντάς το ως ένα γεγονός που οι άνθρωποι «ανυπομονούν όλο τον χρόνο», όπως ακριβώς την Παραμονή Πρωτοχρονιάς.

Το φεστιβάλ έχει ακυρωθεί μόνο τρεις φορές από τους παγκόσμιους πολέμους: δύο φορές λόγω της πανδημίας του κορονοϊού και μία φορά μετά τον θάνατο της Βασίλισσας.

Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Γκριμάτσας, το κομβικό γεγονός των εκδηλώσεων του εορταστικού Σαββατοκύριακου, προσελκύει  διαγωνιζόμενους από όλο τον κόσμο, καθώς, όπως επισημαίνει ο Κέβιν Μπράουν, «είμαστε το μόνο μέρος όπου μπορείς να είσαι ο παγκόσμιος πρωταθλητής ασχήμιας. Είναι αλλόκοτο, αλλά είναι δικό μας».

Για να είναι κάποιος καλός «γκριμάτσας» [gurner], «πρέπει να μπορεί να παραμορφώσει το πρόσωπο του εκτενώς» λέει ο Μπράουν.

Επιπλέον, οι νικητές πρέπει να έχουν «σκηνική παρουσία» και να προκαλούν ισχυρή αντίδραση από το πλήθος. Αν και ο διαγωνισμός είναι φιλικός, «αν έχεις υπάρξει παγκόσμιος πρωταθλητής, δεν θέλεις να χάσεις», παραδέχεται.

Πέρα από ένα χρηματικό έπαθλο, ο τίτλος φέρει πρεστίζ, με τους πρώην νικητές να έχουν δώσει συνεντεύξεις σε τηλεοπτικές εκπομπές σε όλο τον κόσμο.

«Όλα τα χρήματα που βγάζουμε πηγαίνουν για την επόμενη χρονιά», δήλωσε ο Μπράουν. «Τα έσοδα ήταν χαμηλότερα φέτος λόγω του καιρού, αλλά θα πρέπει να το αντέξουμε και να προσπαθήσουμε να συγκεντρώσουμε περισσότερα χρήματα» κατέληξε πιστεύοντας στην αξία της παράδοσης.

Φωτογραφίες από Instagram/debbietoddphotographer