Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις δήλωσε ότι «ποτέ δεν είχε την πρόθεση να αποσυρθεί» και ότι «καλύτερα να είχε κρατήσει το στόμα του κλειστό». Σε συνέντευξή του στο περιοδικό Rolling Stone, ο Ντέι Λιούις μίλησε για την επιστροφή του στην υποκριτική μετά από οκταετή παύση, στην ταινία Anemone, σε σκηνοθεσία του γιου του Ρόναν ΝτέιΛιούις.

«Μου φαίνεται τόσο μεγαλοπρεπές να μιλάω για αυτό. Ποτέ δεν είχα σκοπό να αποσυρθώ, πραγματικά. Απλώς σταμάτησα να κάνω αυτό το συγκεκριμένο είδος δουλειάς, για να μπορέσω να κάνω κάποια άλλη δουλειά».

Πρόσθεσε: «Προφανώς, με έχουν κατηγορήσει δύο φορές μέχρι τώρα ότι αποσύρθηκα. Ποτέ δεν είχα σκοπό να αποσυρθώ από τίποτα! Απλώς ήθελα να ασχοληθώ με κάτι άλλο για λίγο».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display(‘300x250_m1’); });
googletag.cmd.push(function() { googletag.display(‘300x250_m2’); });
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Anemone (@anemonemovie)

Είχε αποσυρθεί ξανά  

Ο ΝτέιΛιούις ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την υποκριτική το 2017, μετά την κυκλοφορία της ταινίας Αόρατη Κλωστή (Phantom Thread), σε σκηνοθεσία Πολ Τόμας Άντερσον, στην οποία υποδύθηκε έναν σχεδιαστή μόδας.

Σε δήλωση που έκανε τότε ο εκπρόσωπός του, ανέφερε: «Ο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις δεν θα εργάζεται πλέον ως ηθοποιός… Πρόκειται για μια προσωπική απόφαση και ούτε ο ίδιος ούτε οι εκπρόσωποί του θα κάνουν περαιτέρω σχόλια σχετικά με το θέμα αυτό».

Ο Ντέι Λιούις είχε προηγουμένως «αποσυρθεί» ξανά από την υποκριτική μεταξύ της ολοκλήρωσης της ταινίας Ο Μποξέρ (The Boxer, 1997) και της πρωταγωνιστικής του εμφάνισης στην ταινία Οι Συμμορίες της Νέας Υόρκης (Gangs of New York, 2002) του Μάρτιν Σκορσέζε – μέρος του χρόνου αυτού φέρεται να το πέρασε ως μαθητευόμενος του διάσημου Ιταλού υποδηματοποιού Στέφανο Μπέμερ.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display(‘300x250_middle_2’); });

«Όσο μεγαλώνω, μου παίρνει όλο και περισσότερο χρόνο να βρω τον δρόμο μου πίσω στο σημείο όπου η φλόγα καίει ξανά. Αλλά δουλεύοντας με τον Ρο, αυτή η φλόγα άναψε ξανά»

YouTube thumbnail

Η συνεργασία με το αίμα του

Το 1989, φάνηκε να εγκαταλείπει οριστικά την υποκριτική, ενώ ερμήνευσε τον Άμλετ στο Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου.

Ωστόσο, η προοπτική να συνεργαστεί με τον γιο του σε ένα κινηματογραφικό έργο φαίνεται να τον ώθησε να επιστρέψει. Ο Ντέι-Λιούις δήλωσε: «Όσο μεγαλώνω, μου παίρνει όλο και περισσότερο χρόνο να βρω τον δρόμο μου πίσω στο σημείο όπου η φλόγα καίει ξανά. Αλλά δουλεύοντας με τον Ρο (σ.σ.: Ρόλαν), αυτή η φλόγα άναψε ξανά. Και ήταν, από την αρχή μέχρι το τέλος, καθαρή χαρά να περάσω αυτό το χρόνο μαζί του».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display(‘300x250_middle_3’); });

Πρόσθεσε: «Ήταν απλώς ένας ήπιος φόβος, μια ανησυχία για την επανένταξη στον κόσμο του κινηματογράφου. Η δουλειά ήταν πάντα κάτι που αγαπούσα. Ποτέ δεν σταμάτησα να αγαπώ τη δουλειά. Αλλά υπήρχαν πτυχές του τρόπου ζωής που την συνόδευαν και με τις οποίες δεν μπορούσα να συμβιβαστώ – από την πρώτη μέρα που ξεκίνησα μέχρι σήμερα».

Ένα κενό στο τέλος

Ο Ντέι- Λιούις έχει κερδίσει τρία Όσκαρ για τον καλύτερο ηθοποιό, για τις ταινίες «Το αριστερό μου πόδι», «Θα χυθεί αίμα» και «Λίνκολν», και έχει προταθεί για άλλα τρία, για τις ταινίες «Στο όνομα του Πατέρα», «Συμμορίες της Νέας Υόρκης» και «Αόρατο νήμα».

Η ταινία Anemone θα κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα της στο φεστιβάλ κινηματογράφου της Νέας Υόρκης τον Σεπτέμβριο.

Αναφερόμενος στην ταινία Αόρατη Κλωστή, ο Ντέι-Λιούις είπε: «Υπάρχει κάτι στη διαδικασία της υποκριτικής που με άφησε με ένα κενό στο τέλος… Κατάλαβα ότι όλα αυτά ήταν μέρος της διαδικασίας και ότι τελικά θα υπήρχε μια αναγέννηση. Στην τελευταία μου εμπειρία με την Αόρατη Κλωστή άρχισα να νιώθω έντονα ότι ίσως δεν θα υπήρχε πια αυτή η αναγέννηση. Ότι ίσως θα έπρεπε απλά να μείνω μακριά από αυτό, επειδή δεν είχα τίποτα άλλο να προσφέρω.

»Αλλά κοιτάζοντας πίσω τώρα, θα ήταν καλύτερα να είχα κρατήσει το στόμα μου κλειστό».

*Με στοιχεία από theguardian.com