Η Σάρα Τζέσικα Πάρκερ, ίσως η πιο εμβληματική εργένισσα της ποπ κουλτούρας, ως Κάρι Μπράντσο του Sex And The City και του spin off του And Just Like That μίλησε στον The Guardian για όλα όσα έχουν αλλάξει γύρω της
Η Κάρι Μπράντσο, η ηρωίδα που υποδύεται εδώ και δεκαετίες η Σάρα Τζέσικα Πάρκερ, είναι ξανά επίκαιρη. Μόνο που σήμερα η ηρωίδα του Sex And The City και του And Just Like That δεν συζητιέται για την ευφυία ή το στιλ της.
Η Μπράντσο μέσα στο πέρασμα των χρόνων έγινε από αντιηρωίδα στόχος για πολλούς. Κάποιοι την κατηγορούν για το gentrification της Νέας Υόρκης ενώ η Gen Z τη βρίσκει «τοξική».
Καθώς η Κάρι Μπράντσο επιστρέφει στην οθόνη η Σάρα Τζέσικα Πάρκερ μιλά για την «αντιηρωίδα» που ενσαρκώνει και σχολιάζει τον «θάνατο» της μόδας στη Νέα Υόρκη, προσφέροντας μια νέα, πιο ώριμη οπτική για τον χαρακτήρα που την καθόρισε.
Αντιηρωίδα με στιλ ανθεκτικό
Η Κάρι Μπράντσο αναμφίβολα δεν περίμενε να γίνει μια φιγούρα μίσους όταν το Sex and the City προβλήθηκε για πρώτη φορά. Όμως τα τελευταία χρόνια, έχει σημειωθεί μια περίεργη πολιτιστική αλλαγή: οι νεότεροι φαν έχουν αρχίσει να βλέπουν την Κάρι, την οποία υποδύεται η Σάρα Τζέσικα Πάρκερ, ως το πιο «τοξικό» στοιχείο της άτακτης σειράς. Μάλιστα, μια ολόκληρη ιστοσελίδα, με τίτλο Carrie Bradshaw is the Worst (Η Κάρι Μπράντσο Είναι Η Χειρότερη), είναι αφιερωμένη στο να εξηγεί γιατί η Κάρι ήταν τόσο απεχθής.
Ένα viral δοκίμιο υποστήριξε ότι η Κάρι ήταν η πρώτη γυναίκα αντιηρωίδα της τηλεόρασης. Η Πάρκερ, 60, και ακόμα συνώνυμη με την πιο εμβληματική εργένισσα της ποπ κουλτούρας, έχει αγαπήσει τον όρο.
«Προτιμώ αυτό από οποιαδήποτε άλλη περιγραφή της, γιατί της αναγνωρίζεται κάτι που μέχρι σήμερα απολάμβαναν μόνο άνδρες», λέει η Πάρκερ με μελαγχολία. «Αγαπώ τόσο πολύ τους Sopranos, και βλέπω όλες τις φορές που [ο Τόνι] ήταν παράνομος, και τον αγαπούσαμε. Η Κάρι έχει μια εξωσυζυγική σχέση και όλοι καταρρέουν».
«Μια αντιηρωίδα, για μένα, είναι κάποια που δεν συμπεριφέρεται με συμβατικούς τρόπους, και εκείνη ποτέ δεν το έκανε». Παύση. «Είμαι τρελή;» Άλλη μία παύση. «Πολλοί άνθρωποι την αγαπούν επίσης!» προσθέτει καθώς προσπαθεί να δώσει απάντηση στο διαχρονικό αίνιγμα του χαρακτήρα που την όρισε.
Κανείς δεν θα μπορούσε να κατηγορήσει την Πάρκερ ότι είναι αντιηρωίδα· από κοντά, είναι συνετή και απείρως ευγενική, ευφραδής με έναν τρόπο που την αντιπαραβάλλει έντονα με την Κάρι, τον φλύαρο χαρακτήρα που έκανε τόσο ανεξίτηλο πριν από 27 χρόνια.
Η Πάρκερ επέστρεψε στο χαρακτήρα το 2021, με το spin-off And Just Like That η πρώην μπαλαρίνα μίλησε στον The Guardian για τη νέα εποχή της Μπράντσο.
Διχογνωμία και απουσίες
Το And Just Like That έχει αποδειχθεί μια εξαιρετικά διχαστική σειρά, κυρίως λόγω της αδέξιας διαχείρισης της φυλής και της σεξουαλικότητας, αν και αναμφισβήτητα αποτυπώνει τον τρόπο που οι πλούσιοι μεγαλύτεροι άνθρωποι προσπαθούν, αδέξια, να μιλήσουν για την προοδευτική πολιτική και τη woke ατζέντα.
Κάποιοι φαν μίσησαν την απουσία της Σαμάνθα Τζόουνς (Κιμ Κατράλ) και την εισαγωγή της Τσε Ντίαζ (Σάρα Ραμίρεζ), μιας non-binary stand-up που γίνεται ερωτικό ενδιαφέρον της Μιράντα (Σίνθια Νίξον).
Όμως για πολλούς, η επιστροφή της γυναικοπαρέας είναι μια επιδέξια εξερεύνηση της ζωής μετά τον πόνο – ο σύζυγος της Κάρι, ο κύριος Μπιγκ, πεθαίνει στο πρώτο επεισόδιο – και μια ανάλαφρη ωδή σε παραδόσεις που φαίνεται να πεθαίνουν: το να ντυθείς πρόχειρα για brunch· το να βρεις τον ρομαντισμό στην καθημερινή ζωή.
Αυτή η σεζόν – που επικεντρώνεται στη σχέση της Κάρι με τον μόνιμο αγαπημένο Έινταν, έναν όμορφο νέο γείτονα που υποδύεται ο Τζόναθαν Κέικ, καθώς και σε ευτράπελα όπως το να κοιμηθεί κατά λάθος η Μιράντα με μια παρθένα λεσβία καλόγρια – είναι εξίσου απολαυστική.
Στο επίκεντρο, φυσικά, βρίσκονται τα απίστευτα σύνολα της Κάρι. Είναι πάντα ντυμένη στην εντέλεια, είτε περπατάει στο πάρκο με ένα γιγάντιο καπέλο που μοιάζει με καλάθι πικνίκ (έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις από μόνο του), είτε περπατάει στο διαμέρισμά της φορώντας ένα φόρεμα στολισμένο με εκατοντάδες κουδουνίστρες.
Αυτό ίσως είναι ένα από τα πιο μυθοπλαστικά στοιχεία της σειράς, είναι το αντίδοτο σε μια πόλη, τη Νέα Υόρκη που σχεδόν όλοι κυκλοφορούν απλώς με αθλητικά ρούχα. Πώς νιώθει η Πάρκερ, μια ίδια εμβληματική μορφή του στιλ της μητρόπολης στην πόλη, για την απολυταρχία του athleisure;
«Βλέπω πολλούς ανθρώπους – γυναίκες ιδίως – στη Νέα Υόρκη με κολάν. Συχνά είναι καθ’ οδόν, μου φαίνεται, για κάποιο είδος άσκησης. Είμαι ελαφρώς αλλεργική στο να κρίνω την αφοσίωση στα αθλητικά ρούχα… Δεν μπορείς να λες ψέματα όταν υπερασπίζεσαι το να φοράς ό,τι σου ταιριάζει όταν βγαίνεις από την πόρτα», λέει.
«Υπάρχουν περιπτώσεις που σκέφτομαι: ‘Οι άνθρωποι πρέπει να ντύνονται, θέλω να δω κάποια προσπάθεια’, αλλά η ιδέα του να το νομοθετήσεις είναι αντίθετη με πολλά πράγματα που υποτίθεται ότι πρέπει να νιώθουμε και να ζούμε. Οπότε, δεν είναι δημιουργικό, αλλά αν είσαι άνετη, εννοώ, ποια είμαι εγώ για να κρίνω;» λέει.
Άλλο τότε, άλλο τώρα
Ίσως το πραγματικό προνόμιο του And Just Like That είναι ότι εξακολουθεί να είναι ένα μυθοπλαστικό, ελκυστικά χαρούμενο κομμάτι απόδρασης σε καιρούς. Όμως στη νέα σεζόν η σειρά αποκτά και νέο βάθος -ή τουλάχιστον αυτό ελπίζει η Πάρκερ.
«Ήμουν ενθουσιασμένη με τον τρόπο που θα τακτοποιούνταν η σχέση με τον Έινταν, γιατί υπάρχει μια νέα ωριμότητα και από τις δύο πλευρές, ειδικά από την Κάρι», λέει. «Όλα μου ακούγονταν καλά – απαιτητικά, συναρπαστικά, διασκεδαστικά και ελπίζω αστεία».
Η εξέλιξη της Κάρι είναι μία από τις πολλές αλλαγές της σειράς που η ίδια καλωσορίζει με ανοιχτές αγκάλες. «Δεν αποτελεί έκπληξη ότι σε αυτό το σημείο της ζωής της, είναι απλώς πιο εξοπλισμένη να αντιμετωπίσει καταστάσεις. Είναι όπως όλοι μας. Αντιδρώ διαφορετικά στα πράγματα τώρα γιατί έχω μια δεκαετία παραπάνω εμπειρίας», λέει.
Η πολυπλοκότητα ενός χαρακτήρα όπως η Κάρι μπορεί να είχε ως αποτέλεσμα ορισμένες από τις νέες προσθήκες του And Just Like That να φαίνονται μονοδιάστατες συγκριτικά.
Η Τσε Ντίαζ, η «queer non-binary Μεξικανο-Ιρλανδή ντίβα», ήταν μία από τις πιο αμφιλεγόμενες προσθήκες της νέας σειράς και κατηγορήθηκε ως «μια καρικατούρα της queer κουλτούρας σε πλήρη αντίθεση με τις πολυδιάστατες γυναίκες που καθόρισαν την αρχική σειρά». Η Τσε δεν έχει επιστρέψει για την τρίτη σεζόν.
Η Πάρκερ λέει ότι «σοκαρίστηκε» όταν ανακάλυψε ότι ο χαρακτήρας ήταν τόσο ευρέως απεχθής. «Ένας φίλος μου το ανέφερε σε μένα, και ήταν σαν: “Τι λες;”», θυμάται. «Και εκείνος είπε: “Ναι, υπάρχει όλη αυτή η συζήτηση”», ανακαλεί. «Είμαι ηθοποιός για 50 χρόνια, και σχεδόν ποτέ δεν έχω δώσει σημασία σε όσα ακούγονται».
Κάρι εναντίον Gen Z -ή το αντίθετο
@ellynmariemarsh Carrie Bradshaw is a terrible person part 1 #satc #andjustlikethat #carriebradshaw #sexandthecity #hbo #toxic ♬ original sound – Ellyn Marie Marsh
Οι τηλεθεατές και οι κριτικοί μπορεί να είχαν πρόβλημα με την Τσε, αλλά αν κάποιος ρίχνει το γάντι στην Κάρι, είναι η Gen Z.
Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η Κάρι θεωρείται η απόλυτη χαοτική πρωταγωνίστρια· ασταθής και σκληρή εξίσου, είναι το τέλειο avatar για μια γενιά που είναι εμμονική με το να συζητά (και στη συνέχεια να αγνοεί) τα «κόκκινα πανιά» και να ρίχνει το γάντι σε προηγούμενες γενιές. «Δεν είμαι η ίδια στο TikTok – δεν το λέω με περηφάνεια» λέει αλλά ενημερώνεται από τα παιδιά των φίλων της.
«Είναι περίεργο, γιατί οι ζωές τους είναι τόσο διαφορετικές – η γλώσσα που χρησιμοποιούν γύρω από το ραντεβού είναι διαφορετική», λέει. «Είναι λιγότερο υπομονετικοί. Είναι πιο τιμωρητικοί. Δεν συγχωρούν τόσο εύκολα τις αδυναμίες των ανθρώπων» σχολιάζει για την Gen Z.
«Δεν το καταδικάζω, είναι απλώς αυτό που έχω ακούσει. Οπότε είναι πραγματικά ενδιαφέρον το ότι ενοχλούνται τόσο από την Κάρι» προσθέτει.
Sex And The City όπως διχασμός
Το φαινόμενο του Sex and the City έχει διχάσει, παλιά και τώρα.
Στη δεκαετία του 2000, η σειρά επικρίθηκε για την επιτάχυνση του gentrification της Meatpacking District της Νέας Υόρκης· τώρα, οι Νεοϋορκέζοι ανησυχούν για την άφιξη της West Village Girl, μιας νέας αστικής κουλτούρας που αντιμετωπίζει τη γειτονιά ως «ένα υπέροχο θεματικό πάρκο… για να ζήσει τις φαντασιώσεις του Sex and the City», όπως το περιέγραψε πρόσφατα το περιοδικό New York.
Η Πάρκερ, μακροχρόνια κάτοικος του Γουέστ Βίλατζ, έχει ακούσει κάτι για αυτό το στερεότυπο, το οποίο έχει προκαλέσει ατελείωτη συζήτηση στο διαδίκτυο πρόσφατα;
«Το βλέπουμε συνέχεια» λέει καθώς παραδέχεται ότι ο σύζυγός της, ο ηθοποιός Μάθιου Μπρόντερικ, την ενημέρωσε για την ορολογία την προηγούμενη εβδομάδα.
«Εννοώ, κάθε μαγαζί έχει ουρές γύρω από τη γωνία, υπάρχουν νεαρά κορίτσια ντυμένα με πολύ καλά ρούχα παντού, και όλα σταματούν στον δρόμο και βγάζουν φωτογραφίες, σηκώνοντας μια κάμερα ψηλά», λέει, σηκώνοντας το χέρι της σαν να βγάζει μια selfie.
«Αλλά θυμάμαι ότι το ίδιο έλεγαν και για το Meatpacking – έλεγαν ότι το καταστρέψαμε. Θυμάμαι ότι με σταύρωσαν για αυτό. Η αλήθεια είναι ότι όντως συμβαίνει κάτι τέτοιο. Το Γουέστ Βίλατζ είναι μια πολύ γοητευτική γειτονιά και οι πραγματικοί κάτοικοι του, όσοι γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εκεί από πάντα παραπονιούνταν για αυτό, και δικαίως, γιατί η φήμη του έχει εκτοπίσει τους ανθρώπους λόγω κόστους».
«Τα ενοίκια στα καταστήματα έχουν ανέβει πραγματικά πολύ, η τιμή ενός καφέ είναι στον Θεό! Αλλά νομίζω ότι αυτή είναι η φύση αυτών των πραγμάτων… Έχετε δει τις ουρές για ένα κρουασάν που δεν είναι πραγματικά κρουασάν – είναι bagel; Είναι ντόνατ; Μετά το γεμίζουν με λίγη σαντιγί και ελαιόλαδο και αλάτι και οι άνθρωποι τρελαίνονται γι’ αυτό» λέει για τις τάσεις που έρχονται, παρέρχονται και στο πέρασμα τους καταστρέφουν γειτονιές, επιχειρήσεις και ζωές.
Ο εφιάλτης μιας βέρας Νεουορκέζας
Η σημερινή Νέα Υόρκη – μια παιδική χαρά αποκλειστικά για τους πλούσιους, λένε κάποιοι – απέχει πολύ από τη Νέα Υόρκη στην οποία μεγάλωσε η Πάρκερ, αφού η οικογένειά της μετακόμισε με τροχόσπιτο από το Σινσινάτι στο Roosevelt Island το 1977 αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.
Η Πάρκερ ανησυχεί («Συνεχώς!») για το κόστος ζωής στην πόλη της. «Δεν ανησυχώ απλά. Η Νέα Υόρκη έχει γίνει αδύνατη για τους καλλιτέχνες, είτε είναι μπαλαρίνες, φωτογράφοι, όποιος κι αν είναι. Δεν είχαμε το είδος της πολιτικής υποστήριξης στην πόλη μας για να είμαστε πραγματικά έξυπνοι και καινοτόμοι σχετικά με την οικονομικά προσιτή στέγαση και την προστασία της κουλτούρας. Είναι το μεγαλύτερο μας εξαγωγικό προϊόν – οπότε όταν δεν μπορούμε να προσφέρουμε στέγη στους ανθρώπους που το παράγουν, και επικεντρωνόμαστε σε φορολογικές ελαφρύνσεις για μεγάλες εταιρείες, χάνουμε αυτό που μας κάνει μοναδικούς», λέει.
«Είναι σαν μια επιδημία, ένα αέναο πρόβλημα που κανείς δεν θέλει να βρει λύση. Όλοι μας τα πάμε καλύτερα έχοντας [καλλιτεχνικές] κοινότητες γύρω μας. Κάθε μελέτη στον κόσμο το δείχνει αυτό».
Η βαθιά ριζωμένη καλλιτεχνική σκηνή της Νέας Υόρκης ήταν αυτή που θρέφει ολόκληρη την καριέρα της Πάρκερ, από τη θητεία της ως παιδί υπό τη σκηνοθεσία του Χάρολντ Πίντερ σε μια παραγωγή του The Innocents στο Μπρόντγουεϊ, μέχρι τα χρόνια της ως μέλος θιάσου σε πειραματικό θέατρο, μέχρι τον ρόλο της ως Κάρι.
Είναι κάπως περίεργο που ήταν τόσο πρόθυμη να επιστρέψει στον χαρακτήρα δεδομένου ότι έχει καταβάλει τόσες προσπάθειες για να αποδεσμευτεί από τον αρχέτυπο της Κάρι με έργα όπως το δράμα Divorce του 2016 ή την περσινή αναβίωση της θεατρικής παράστασης Plaza Suite, με τον Μπρόντερικ, στο Λονδίνο – για να μην αναφέρουμε ότι ήταν κριτής για το βραβείο Booker του 2025.
Ήταν άραγε κάποιες φορές απρόθυμη να επιστρέψει στον χαρακτήρα που την καθιέρωσε τηλεοπτικά; «Το να είσαι δημόσιο πρόσωπο είναι περίπλοκο», λέει. «Πρέπει να είσαι ψυχικά γενναιόδωρος. Αν αυτός είναι ο σταυρός μου, βρίσκομαι σε μια αρκετά αξιοζήλευτη θέση» λέει.
