Στη συλλογική μνήμη της πρώιμης χιλιετίας, ο Prince δεν ήταν απλώς ένας σταρ· ήταν μια κινούμενη «δύνη» απρόβλεπτης ιδιοφυΐας. Όπως θυμάται ο Τζέισον Πόμερανκ, συνιδρυτής της Thompson Hotels Group, σε αφιέρωμα του Vanity Fair για τη νυχτερινή ζωή του Λος Άντζελες, ο θρυλικός καλλιτέχνης είχε μετατρέψει το Hollywood Roosevelt Hotel στο δικό του, σχεδόν μυθικό, καταφύγιο.
Ο Prince εμφανιζόταν στο Teddy’s χωρίς καμία προαναγγελία. Πήγαινε κατευθείαν στη σκηνή –ή σε όποια γωνία έβρισκε διαθέσιμη– και άρχιζε να παίζει μέχρι τις τέσσερις ή πέντε το πρωί. Δεν υπήρχε πρόγραμμα, ούτε κανείς ήξερε τι θα ακολουθήσει.
«Απλώς το έκανε επειδή του ερχόταν», λέει ο Πόμερανκ. Αυτές οι νύχτες έγιναν μύθος. Αν ήσουν εκεί, είχες να το λες – αν όχι, απλώς έχανες την ευκαιρία.
Ο μωβ κόσμος του Prince
Στο ρετιρέ του ξενοδοχείου, όμως, το τελετουργικό ήταν ακόμη πιο παράξενο. Ο χώρος αναδιαμορφωνόταν κάθε φορά σύμφωνα με το προσωπικό του αισθητικό σύμπαν —shaggy χαλιά, μωβ χρωματισμοί, μια ατμόσφαιρα που θύμιζε pop μυστήριο. Και μέσα σε αυτό το σκηνικό, η πιο απρόσμενη λεπτομέρεια: ο Prince έτρωγε μόνο pancakes για μέρες, σχεδόν «μονωμένος» σε μια γλυκιά, πρωινή μονοφαγία που ταιριάζει απόλυτα στη μυθολογία του.
Την ίδια στιγμή, μια άλλη αφήγηση ξαναβγαίνει στην επιφάνεια. Η Άλλυ Πάνκιου, σκηνοθέτις του ντοκιμαντέρ Lilith Fair: Building a Mystery – The Untold Story, θυμάται τον Prince να «παρακαλά» κάθε χρόνο να συμμετάσχει στο φεστιβάλ — και να απορρίπτεται.
Το Lilith Fair είχε τη «φιλοσοφία» της ισοτιμίας: ίδιες σκηνές, ίδια καμαρίνια, καθόλου υπερβολές. Οι υπερμεγέθεις απαιτήσεις του Prince δεν ταίριαζαν σε αυτό το μοντέλο.
Και όμως, όταν το 1999 του δόθηκε η ευκαιρία να ανέβει στη σκηνή με τη Σέριλ Κρόου για το «Every Day Is a Winding Road», τα άφησε όλα στην άκρη.
«Δεν χρειάζομαι τίποτα. Θέλω απλώς να παίξω στο Lilith», φέρεται να είπε. Ήταν μια σπάνια στιγμή όπου η επιθυμία του να ανήκει σε μια μουσική κοινότητα νίκησε τον μύθο του «ανθρώπου με τις αδιανόητες απαιτήσεις».
Και, όπως απέδειξε η ίδια του η ζωή, πέρα από τα μωβ χαλιά, τελικά ο Prince ήταν ο μόνος που μπορούσε να μετατρέψει την καθημερινότητα σε purple rain που δεν καταλάγιασε ποτέ.
*Με πληροφορίες από: People
